نشستن بعد از نماز:

استحكام بخشیدن و تقویت عظلات پاها و رانها، كمك به نفخ معده و روده، بهبود فتق و... از خواص نشستن بعد از نماز است.

سجده، ستون مهره های بدن را تقویت كرده و درد های سیاتیك را آرام می كند. سجده علاوه بر از بین بردن یبوست و سوء هاضمه، پرده دیافراگم را تقویت كرده و به دفع مواد زاید بدن به دلیل فشرده شدن منطقه شكمی كمك می كند.

سجده همچنین باعث افزایش جریان خون در سر شده، كه این امر با تغذیه غدد باعث حفظ شادابی، زیبایی و طزاوت پوست می شود.

حالات سجده به واسطه باز كردن مهره ها از یكدیگر، باعث كشیده شدن اعصابیكه قسمتهای مختلف بدن را به مغز وصل می كند شده و این اعصاب را در یك حالت تعادلی قرار می دهد كه این امر برای سلامت انسان بسیار حائز اهمیت است.

اگر فاصله مهر از نمازگزار به اندازه حدودا یك وجب جلوتر از حالت معمولی باشد، كشش بیشتری در كمر حس می شود كه باعث مداوای كسانی كه دیسك و یا ناراحتی كمر دارند می شود. و اگر كسی كه سالم است این كار را انجام دهد، هیچ گاه دچار دیسك و ناراحتی كمر نمی شود.

سجده باعث آسودگی و آرامش در فرد شده و عصبانیت را تسكین می دهد. سجده قدرت درك و فهم را زیاد می كند. دلیلش این است كه در سجده به پیشانی ما فشار می آید و باعث می شود كه كاملا روی پیشانی متمركز شویم ( اگر در این حالت به نوك بینی مان نگاه كنیم، خود به خود به پیشانی فشار می آید ) و این امر اگر با دقت و تمركز زیاد صورت گیرد، بعد از مدت طولانی سبب بیداری چشم بصیرت شخص می گردد.

در علوم ماوراءالطبیعه به این چشم، چشم سوم گویند كه بین دو ابرو و چشم واقع شده است. در علوم یوگا نیز به چاكرای "آجنا" معروف است.هدف یك یوگی مشتعل كردن انرژی روحانی در چاكراها بلاخص چاكرای آجناست. كه بتواند بدون دو چشم طبیعی ببیند

ركوع در نماز:

تقویت ماهیچه های شكم، حفظ سلامت دستگاه گوارش و رفع یبویت مزمن، سوء هاضمه و بی اشتهایی از خواص ركوع در نماز است.

كارشناسان می گویند در حالت ركوع ماهیچه های اطراف ستون مهره ها منبسط می شود كه در تعادل و آرام كردن سمپاتیك موثر است.

مدت زمان خواندن ذكر ركوع نیز باعث تقویت عظلات صورت، گردن، ساق پا و رانها می شود و به این ترتیب به جریان خون در قسمتهای مختلف بدن سرعت می بخشد. تنظیم متابولیسم بدن، فراهم نمودن زمینه از بین رفتن اكثر بیماریها از بدن، كمك به افزایش حالت استواری و استحكام مغز از دیگر خواص ركوع در نماز است.

ایستادن در نماز، باعث تقویت حالت تعادلی بدن شده و قسمت مركزی مخچه كه محل كنترل اعمال و حركات ارادی است را تقویت می كند. این عمل باعث می شود تا فرد با صرف كمترین نیرو و انرژی به انجام صحیح حركات بعدی بپردازد.

نماز قسمت فوقانی بدن را پرورش داده و ستون مهره ها را تقویت كرده و آن را در حالت مستقسم نگاه می دارد.

وقتی چشمها در حالت نماز ثابت می ماند، جریان فكر هم خود به خود آرام شده و در نتیجه تمركز فكر افزایش می یابد. ثابت ماندن چشم باعث بهبود ضعف و نواقصی چون نزدیك بینی می شود و به لحاظ روانی باعث افزایش مقاومت عصبی فرد شده و بی خوابی و افكار نا آرام را از انسان دور می كند.